8/3/2015 12: 53
«Δεν το αντέχω όταν ακούω κάποιον να μασουλάει ποπ κορν με το στόμα ανοιχτό. Εννοώ ότι πραγματικά δεν το αντέχω», γράφει στην εφημερίδα «Νιου Γιορκ Τάιμς» ο δρ Barron H. Lerner, καθηγητής Ιατρικής και Πληθυσμικής Υγείας στο Ιατρικό Κέντρο Langone του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης. Και συνεχίζει: «Πάσχω από μισοφωνία, μία διαταραχή κατά την οποία ορισμένοι ήχοι προκαλούν εκρήξεις οργής ή αηδίας. Παρότι περιγράφηκε σχετικά πρόσφατα, η μισοφωνία έχει γίνει δεκτή με ενθουσιασμό από ιστοσελίδες, σελίδες στο facebook και συνέδρια, όπου καταφθάνουν στρατιές από απελπισμένους ασθενείς.Υπάρχουν όμως ειδικοί οι οποίοι αμφισβητούν την ύπαρξή της. Μήπως, λένε, δίνοντάς της ένα όνομα ασχολούμαστε υπερβολικά με μία σειρά από συμπτώματα τα οποία δεν είναι και τόσο σοβαρά;»
Τη μισοφωνία πρωτοπεριέγραψαν το 2002 οι δρες Μάργκρετ και Πάουελ Τζάστεμποφ από το Πανεπιστήμιο Εμορι, στην Ατλάντα. Σημαίνει «μίσος για τους ήχους» και μερικές φορές αποκαλείται σύνδρομο επιλεκτικής ευαισθησίας στους ήχους.
Ολλανδική μελέτη του 2013 που εκπονήθηκε από τον δρα Αργιαν Σρέντερ και τους συνεργάτες του στο Πανεπιστήμιο του Αμστερνταμ, αναγνώρισε ως συχνότερα ενοχλητικούς ήχους αυτούς που κάνουμε όταν τρώμε (όπως το πλατάγιασμα των χειλιών και η κατάποση), τους ήχους της αναπνοής (όπως το ρουθούνισμα και το φτάρνισμα) και τους ήχους των χεριών (όπως η πληκτρολόγηση και το νευρικό ανοιγοκλείσιμο ενός στυλό). Οι αντιδράσεις σε αυτούς τους ήχους κυμαίνονταν από εκνευρισμό και αηδία έως έξαλλη οργή που μερικές φορές εκδηλωνόταν με λεκτική ή και σωματική επίθεση σε όποιον τους παρήγε. Μία από τις ασθενείς που συμμετείχε σε αυτή τη μελέτη, λ.χ., είχε δηλώσει ότι της ερχόταν να στραγγαλίσει τον φίλο της όταν αυτός μασούσε το φαγητό του.
Οι ερευνητές μόλις που αρχίζουν να καταλαβαίνουν πού οφείλεται η μισοφωνία. Τα πρώτα ευρήματα υποδηλώνουν ότι αιτία είναι η υπερσυνδεσιμότητα ανάμεσα στο ακοολογικό και στο μεταιχμιακό σύστημα του εγκεφάλου, ένα τμήμα του που ευθύνεται για την παραγωγή συναισθημάτων. Κάποιες μελέτες έχουν βρει συσχέτιση της μισοφωνίας με προβλήματα ψυχικής υγείας όπως η ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή και το σύνδρομο του μετατραυματικού στρες, αλλά πολλοί πάσχοντες δεν αντιμετωπίζουν κανένα πρόβλημα ψυχικής υγείας.
Ο δρ Σρέντερ και οι συνάδελφοί του έχουν συλλέξει όλα αυτά τα δεδομένα και προσπαθούν τώρα να καταρτίσουν συγκεκριμένα κριτήρια για τη διάγνωσή της. Σε κάθε περίπτωση, αυτό που πρέπει να θυμούνται οι πάσχοντες είναι ότι μόνο μικρό ποσοστό του πληθυσμού (ουδείς γνωρίζει πόσο ακριβώς) προσβάλλεται από αυτήν και πως οι ίδιοι, και όχι οι απέναντί τους, είναι η πηγή του θυμού τους. Όπως άλλωστε έγραψε προσφάτως online μια ασθενής, «έπρεπε να συνειδητοποιήσω ότι είναι δικό μου πρόβλημα, όχι πρόβλημα των άλλων ανθρώπων».
Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ Ένθετο Υγεία
